Onderwijskundig- en ICT beleid

Kinderen van nu groeien op in een wereld waar steeds minder onderwijs plaats- en/of tijdgebonden hoeft te zijn. 24/7 kunnen kinderen met diverse devices kennis en informatie delen via platformen als Facebook, Twitter, You Tube, Instagram en Snapchat. Voor kinderen heel gewoon, voor de iets ouderen onder ons een wereld waar we in moeten groeien. In de digitale revolutie waar we in zitten, volgen technologische veranderingen elkaar in razend tempo op. Tegen de tijd dat de huidige basisschoolkinderen de leeftijd hebben waarop ze aan het werk gaan, zullen er banen zijn die nu nog niet eens bestaan. In het hoofdartikel 'Robot bedreigt veel banen', zegt minister van sociale zaken en werkgelegenheid Asscher het volgende:

" Scholen moeten kinderen opleiden tot een soort improvisatiekunstenaars, die ad random kunnen inspelen op veranderingen in de economie. Niet trainen op routine, maar op het onverwachte. Niet op feiten, maar op creatief analyseren en nieuwe wegen zoeken".[1]

Zoals gezegd, kinderen groeien op met digitale mogelijkheden in overvloed waar we in ons onderwijs steeds meer gebruik van zullen moeten maken. Kinderen hebben recht op eigentijds, toekomstgericht onderwijs waarin zij vaardigheden leren die zij nodig hebben om in de toekomst als bewuste, actieve en kritische burgers deel te kunnen nemen aan de kennis- en netwerkmaatschappij.
De middelen die ons ten dienst staan, want ICT is in onze optiek een middel en geen doel op zich, zijn uitermate geschikt om onderwijs op maat te kunnen bieden. Het werken met ICT kan de motivatie van de kinderen vergroten, werkdruk voor de leerkrachten verlagen en daardoor tijd opleveren om leerkrachten te laten groeien in een vorm van onderwijs, waarin we ieder kind kunnen bieden wat het nodig heeft.